وبلاگ شخصی علی زمانی

سهم من این خواهد بود ؟

تکرار ابدی رنجی به اسم آینده ؟ 

مدام از همه چیز گفتن و تحقیر شدن به اسم متمدن بودن

اصلا حرف زدن هم مال خودم نخواهد بود ، مدام باید به آن فکر کنم که مبادا جمله های مرا برای خودش چگونه خواهد دید ، چگونه خواهد بود ، 

چرا باید واقعیت را مدام تکرار کنم ؟ مگر همین دیروز نبود که دوباره یادم آمد باخته ام در مسیری که برنده بودم ؟ 

چیزی پر از حسرت ، جمله هایی گم شده ، خفه شده ، قصه ی همان جادوگر دروغگو ، 

لعنت ، لعنت به همه چیز ، لعنت به تمام تاریخی که من به یادم می ماند ، لعنت 

باید این حرف ها تمام شود ، به آخر برسد ، به بن بست برسد ، باید یک نفر این شلوغی را تمامش کند ، 

از زن بود خسته شده ام ! از این خفه بودن ، از این مرگ

دلم نور می خواد ، هوای تازه ، خیابانی تازه ، قدم زدن های تنهایی تا آخر شب ، 

جمله هایی پر از بزرگی ، پر از شهامت ، پر از شرف !

شبم بخیر ..