فاصلی ای دور دور

شب و هست هنوز راحت می‌خوابیم، فارغ از پیرامونی که پر از تلاطم و مرگ است،

فارغ از شرفی که توی کوچه‌ها قربانی میشه هر لحظه، فارغ از مردمی که شرف خودشون رو توی این خیابون های سیاه، جا می زارن و گردنبند مدرنیزه رو به گردنشون می ندازن و خوشحال تا ابدیتی پر از پوچی آواز می خونن،

فارغ از گیسوانی که زیر پای هوس‌های سیرنشده ،  قربانی ساده‌ترین نیاز های زندگی میشه.

این مردم من هست، این جماعتیست که از من می‌خواهند آزاد باشم و حرف خودم را تکرار کنم،

مردمی که بزرگ‌ترین افتخارشون، نادیده گرفتن شرفی است که دمادم، آواز زنده بودنش را سر می‌دهند.

عادت کردیم به سکوت، عادت کردیم به بی تفاوت بودن،

نه، نمی خوام بگم خفه بودن رو خوب یاد گرفتم، خسته شدم از مردمی که حرف‌هایی رو نمی فهمن که سال‌هاست صورتم رو خراش می دن، دردهایی که سرتاپای خودم رو هر روز قربانی می‌کنند.

زندگی

چند روز پیش یه چیز خیلی جالب برام پیش اومد ، یه کاری پیش اومد باید می رفتم جایی کار داشتم ولی پیاده بودم ، این وسط هم موقعیتی جور شد و یه نگاهی به زندگی مردم کردم و مثل همیشه نوع برخوردشون رو با زندگی رو می دیدیم 

یه چیزی که همیشه برام جالب بود ، این بود که مردم زندگی رو خیلی جدی میگیرن ، خیلی بهش بها میدن ، اونقدر جدی دنبالش می کنن که بیشتر مواقع غرقش میشن ، توش گم می شن ، چیزی که هیچوقت نتونستم انجام بدم .

دوست دارم فراموش کنم

فصل 15 در باب شهریار از قول ماکیاولی می گه ، اگه می خواهید یه کار زشت و بد رو انجام بدید ، با سرعت هر چه تمام تر انجام بدید ،خودش مثال قتل و خونریزی برای به قدرت رسیدن رو مطرح می کنه ،شما خودت به چیز های دیگه مرتبطش کن ، 

و میگه ، سعی کنید امروز تمام کار های کثیف را انجام دهید و فردا به کارهای سخاوت مندانه بپردازید ! مردم سریع کارهای زشت شما را فراموش میکنن و فکر می کنند که شما دوست ندارید کار کثیفی انجام دهید و رفتار شما را باور میکنن! 

مردم خیلی سریع فراموش میکنند ، دوست دارن فریب بخورن ،فقط تا می تونی سریع بزن تو گوشش بعدش ببوسشون ! 

نگذار بمیرد!

الان داشتم فصل 13 کتاب در باب شهریار رو می خوندم ، کلا موضوع فصل دفاع کرد از خود در مقابل افرادی هست که سعی می کنید باهاشون بجنگید ، اواسط فصل می گه : 

ماکیاولی می گوید چنان به آنها لطمه بزنید که در جایگاه دشمن شما نتوانند در مقام تلافی همانقدر به شما لطمه بزنند ! این بدان معنا نیست که که کاری کنید که کسی چیزی برای از دست دادن نداشته باشد ، چون چنین افرادی می توانند بسیار خطرناک باشند ، به قول سولژنیتسین : شما تا زمانی می توانید بر مرد تسلط داشته باشید که همه چیز را از آنها نگرفته باشید ! 

خیلی با این جملش حال کردم ، میگه اونقدر ضعیفشون کن که بهت وابسته بشن ، ولی کاری نکن که هیچ نیازی بهت نداشته باشن ! روش جالبی هست برای کنترل مردم ، تو رو ولی نعمت خودشون می دونن ، ولی تا فراموش کردی نعمتشون بدی ، تو رو به زیر میکشن ، نه اونقدر بده که سیر سیر بشن ، نه اونقدر که هیچی نداشته باشن ! 

محبت زورکی

امروز یه چیز جالب به ذهنم رسید ، یه روش جدید برای بازی افکار عمومی ! به طور خلاصه ، نیاز نیست مقدمه و پیش زمینه های زیادی بسازی که فکر مردم رو منحرف کنی ، فقط کافیه ، خودت رو اونقدر به عقادشون نزدیک کنی ، که باور کنند که تو حقشون رو فریاد میزنی ، اونقدر بلند فریاد بزنی که کسی صدای چیزی که خلاف میلشون هست رو نشنوه ، این وسط هم برای خفه کردن طیف روشن فکر نیازی نیست کاری کنی ، مردم خودشون این کار رو انجام میدند ،چون مردم عادت ندارند فکر کنند ، دوست دارند بهشون محبت کنی ! حالا به جای مردم بنویس یه نفر به جای روشن فکر بنویس عقل بازی با افکار عمومی بنویس اسیر کردن یه نفر ! اینطوری میشه یه نفر رو تا اوج سوئ استفاده جلو برد !