وبلاگ شخصی علی زمانی

یاد تو که می‌افتم ، باید تمام حرف‌هایم را قاب بگیرم بگزارم کنار

فکر به چه دردم می خورد ؟ وقتی چشم‌هایت را خواهم داشت ؟

وقتی که می خندی ، انگار نفس کشیدن هم اضافی میشود برایم .

اصلا ،همه ی اینها رو دور می ریزم

 تمام اتاق را هم،

یک صندلی خالی ، دیوار عریان ، یه قاب عکس از چشم هایت ....و هیچ  

همین تا ابد برایم کافی خواهد بود