مسیر

انسان به مسیر زنده است ، ما آرزوهای زیادی داریم برای خودمون ، اهدافی داریم که همیشه سعی میکنیم بهشون برسیم ، دنیایی رو برای خودمون رسم میکنیم که همیشه سعی میکنیم ، زنده اش کنیم ، ولی این کافی نیست ،
یادته میگن ، خشت اول گر نهد معمار کج ، تا ثریا می رود دیوار کج ،
نباید مسایل رو ساده بگیریم ، کوچکترین اشتباهی ، زمینه ساز اشتباهات بزرگتر میشه ، و کم کم ما فراموش میکنیم که چه چیزهایی رو می خواستیم داشته باشیم ، سهل انگاری کردن ، ساده گرفتن ، نه برادر من ، این مسیری که داری میری ، با همین ساده بازی ها ، جواب نمی ده ، تو بخش بزرگی از دنیای خودت هستی ، تو چیزی هستی که تمام چیزایی که وجود ندارند رو معنی می کنی ، نه ، نباید ساده از کنار مسایل رد بشی ، از گذشته عبرت بگیر ، و فراموش نکن ، روزی اشتباهی کردی که دوست نداری دوباره تکرار بشه ، باید محکم باشی ، باید همیشه به آگاهیت اجازه بدی ، دستور بده بهت ، نباید چیزی رو که مال تو هست رو فراموش کنی ، حتی کلمه ها هم ، تاثیر دارند ، همیشه فکر کن ، ساده نگیر ،

دیوار

باز تو آمدی از پشت دنیایی مبهم ، از جایی که سایه ها برای برنده شدن امید به زندگی دارند ،

تو از جنس ابهام بودی ، از جنس تردید های همیشگی ، از چیزی که باید باشد ولی نیست

این بار قصه مبهم تر از آنست که صورتش را پیدا کنم

یاد دور می افتم ، یاد قصه ای از نو بودن ، یاد تمام حادثه های زنده شده

یاد تو ، یاد چیزی که باید باشی ولی نبودی ، یاد دستانم که تو را التماس می کردند ، یاد گم شدن های همیشگی

با تو آغازم نبود ، من از نو تو را به تصویر می کشم ،

دیوار ها دوباره بلند شده اند .گوشهایم مردمان پشت دیوار را خوب نمی بینند .

گویی خواب رفته باشم ، گویی آنها همیشه هستند و این من هستم که به عمد ، از این بلندها لذت می سازم

دیگر حتی سپیدی هایش هم تکراری هستند . از جنس تمام حرف های همیشگی ، از جنس حرف هایی که مرا به بودن التماس می کردند .

و باز و باز ، من گم شدم ، با آنکه مسیر را دانستم

گویی از لذت گم شدن بیشتر امید دارم .

پازل های بدترکیب

می دونی چیه ، تو ذهنم یه چیز جدید داره شکل میگره ،

از ۲ روز پیش که مجبورش کردم ایده ها و افکار و افرادی رو که فقط بیهوده انرژی رو اتلاف میدن ،حذف کنم، کلی ذهنم آزاد شده ، البته ناگفته نماند ،این یه عادت قدیمی هست ، و تا بخواد از ذهن آدم بیرون بره ، طول میکشه ، ولی بذار از این ایده ی جدیدم بنویسم ،

چیزی که یه زیر بخش از کل فکرام توی سال های گذشته میشه ، بخشی از شخصیت برتر ، ولی یعنی چی ؟

یه ایده ی ساده هست که میگه ، برای ابر مرد شدن دیگه نیازی به پول و قدرت زیاد نیست ، نمی خواد سوپر من یا بت من باشی ، اگه بتونی احساسات جوامع رو با خودت همسو کنی و ایده ها و افکار خودت رو با کمک نقاط ضعف و قدرت اونا جلو ببری ، حالا بستگی به قدرتت داره ، تبدیل به یه شخص قوی می شی که خیلی زود می تونه قدرت زیادی کسب کنه ، می تونی با کنترل غیر مستقیم افکار اطرافیانت ، و هم سو کردنشون با ایده هات ، و رهبری کردن احساسات و علایقشون ، به نوعی برای رسیدن به هدف خودت استفاده کنی!

محبت زورکی

امروز یه چیز جالب به ذهنم رسید ، یه روش جدید برای بازی افکار عمومی ! به طور خلاصه ، نیاز نیست مقدمه و پیش زمینه های زیادی بسازی که فکر مردم رو منحرف کنی ، فقط کافیه ، خودت رو اونقدر به عقادشون نزدیک کنی ، که باور کنند که تو حقشون رو فریاد میزنی ، اونقدر بلند فریاد بزنی که کسی صدای چیزی که خلاف میلشون هست رو نشنوه ، این وسط هم برای خفه کردن طیف روشن فکر نیازی نیست کاری کنی ، مردم خودشون این کار رو انجام میدند ،چون مردم عادت ندارند فکر کنند ، دوست دارند بهشون محبت کنی ! حالا به جای مردم بنویس یه نفر به جای روشن فکر بنویس عقل بازی با افکار عمومی بنویس اسیر کردن یه نفر ! اینطوری میشه یه نفر رو تا اوج سوئ استفاده جلو برد !

شروع بلاگ

شاید یه کم مبهم باشه ، ولی چون شخصا دلبستگی های زیادی دارم به مسایل گوناگون و اکثرا هم سعی میکنم دنبالشون کنم ، ممکنه بعد از یه مدت طوی مطالب این بلاگ گم بشید ، یا اینکه فکر کنید خیلی در هم بر هم هست ، ولی واقعیت چنین چیزی نیست .

البته این پست اول هست و خیلی ساده و مقدماتی ...