وبلاگ شخصی علی زمانی

انسان به مسیر زنده است ، ما آرزوهای زیادی داریم برای خودمون ، اهدافی داریم که همیشه سعی میکنیم بهشون برسیم ، دنیایی رو برای خودمون رسم میکنیم که همیشه سعی میکنیم ، زنده اش کنیم ، ولی این کافی نیست ،
یادته میگن ، خشت اول گر نهد معمار کج ، تا ثریا می رود دیوار کج ،
نباید مسایل رو ساده بگیریم ، کوچکترین اشتباهی ، زمینه ساز اشتباهات بزرگتر میشه ، و کم کم ما فراموش میکنیم که چه چیزهایی رو می خواستیم داشته باشیم ، سهل انگاری کردن ، ساده گرفتن ، نه برادر من ، این مسیری که داری میری ، با همین ساده بازی ها ، جواب نمی ده ، تو بخش بزرگی از دنیای خودت هستی ، تو چیزی هستی که تمام چیزایی که وجود ندارند رو معنی می کنی ، نه ، نباید ساده از کنار مسایل رد بشی ، از گذشته عبرت بگیر ، و فراموش نکن ، روزی اشتباهی کردی که دوست نداری دوباره تکرار بشه ، باید محکم باشی ، باید همیشه به آگاهیت اجازه بدی ، دستور بده بهت ، نباید چیزی رو که مال تو هست رو فراموش کنی ، حتی کلمه ها هم ، تاثیر دارند ، همیشه فکر کن ، ساده نگیر ،
سکوت ، کن ، چشماتو ببند ، همه رو حذف کن ، اینجا فقط تو هستی ، هیچکس اجازه ی ورود نداره ، اینجا مال ماست ، به دور از تمام دغدغه های همیشگی ، هرچیزی رو که می خوای باید بسازی ، درسته تو خیلی چیزا داری که منحصر به فردت کرده ، قدرت هایی داری که خیلی ها آرزوشون هست ، ولی این نباید تو رو بیخیال کنه که همه چیز رو به حال خودش بزاری ، این برگ برنده ی تو هست ، درسته ، نباید محیط رو عوض کنیم ، تا دیدیم راحت نیستیم ، بریم یه جای دیگه ، نه ! محیط رو وادار میکنیم که عوض بشه ، جوری باشه که ما می خوایم ، محکم تصمیم بگیر ، قوی باش ، می دونم یه چیزی اونجا هست که نمی زاره محکم باشی ، ولی دیگه بسه ، این بازی باید تموم بشه ، باید تموم بشه ، یعنی تمومش میکنیم ، اینبار ما دستور میدیم که چه چیزهایی باشن ، چه چیزهایی نباشن ، پس پیش به جلو ، ما قبلا هم این بحث رو با هم داشتیم ، همین چند ماه پیش بود ، خیلی از کارها انجام شدن ، پس کار خاصی نمی خواد انجام بدیم ، همه چیز آماده هست ، فقط از این کسالت بیا بیرون ، از این گوشه نشینی بیا بیرون ، می دونم می ترسی ، ولی دیگه تمومه ، تو آدم ترسویی نیستی ، یادته که کجا ها تنهایی میرفتی ، جاهایی که هیچکس جراتش رو نداشت ، چرا ؟ چون می دونستی که هیچیزی نمی تونه بهت آسیب وارد کنه ، آره ، این بخشش رو باید بلند بگی ، هیچکس نمی تونه جلوی ما بایسته ، اینجا ما داریم بازی می کنیم ، هر کسی که می خواد بازی کنه ، باید همونطور که ما میگیم بازی کنه ، دوست نداره ، مشکل خودشه ، می تونه بره ، آره ، این بازی ماست ، ما تصمیم می گیریم که دنیا چطوری باشه ، پیش به جلو ، بعله !
الان کار خاصی نمی خواد کنی ، برنامه ای که قبلا نوشتیم رو اجرا می کنیم ، یه ری استارت ، همه چیز خالی ، دوباره شروع میکنیم ، فقط حواست باشه ، تنبلی نکنی ، تو هر کاری ، تمام کارایی که باید انجام بدیم ، رو بدون مکث انجام میدیم ، بعله ، تو هیچوقت کم نمی یاری ، انرژی زیاد داری ، فقط باید تصمیم بگیری که کجا خالیش کنی ، پس دیگه حله ، این بازی ماست ، یادت نره ، خودت رو درگیر بازی نکنی ، فقط بازی کن ، خودتو جزیی از بازی نکن ، تو بازی رو کنترل می کنی ، بازی نمی کنی ، دنیا رو بازی می دیم ، آره ، به قول بعضی ها ، مسایل رو خصوصی نمی کنیم ، چون به ما ربطی ندارن ، ما کاری رو انجام میدیم که می دونیم درسته ، هر کسی هم که مشکل داشت ، می ره کنار ، ما وقت خالی نداریم برای سکون ، مثل یه نت خالص ، سرشار از تازگی ، تکرار از آن من نیست ، من طراوت بارانم ، من طراوت تمام چیزهایی هستم که به آنها ایمان دارم ، هر آنکه مرا اسرار به نبودن می کند ، از من نیست ، پس ما را با آنها کاری نیست ، بله ، ما تصمیم میگیرم ، الان هم همه چیز داره از اول برنامه ریزی میشه ، همه چیز ، فردا دوباره می بینمت